เมื่อสุนัขอายุมากขึ้น ความต้องการของพวกมันก็เปลี่ยนไป การใส่ใจผลข้างเคียงของวัยชราจะช่วยให้คุณดูแลสุนัขของคุณให้สบายตัวในช่วงบั้นปลายชีวิต
การมีสุนัขถือเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่งในโลก แต่ก็มีข้อเสียเช่นกัน ข้อเสียอย่างหนึ่งของการมีสุนัขเป็นสมาชิกในครอบครัวคือการต้องเห็นสุนัขแก่ตัวลงอย่างรวดเร็ว สุนัขส่วนใหญ่จะเข้าสู่วัยชราเมื่ออายุประมาณ 7 ปี ซึ่งเร็วกว่านั้นเล็กน้อยสำหรับสุนัขพันธุ์ใหญ่ สุนัขจะเริ่มช้าลง อาจมีน้ำหนักขึ้นได้ง่ายขึ้น และประสาทสัมผัสเริ่มเสื่อมถอย พฤติกรรมของสุนัขที่แก่ตัวลงจะทำให้คุณรู้ว่ามันต้องการอะไร แต่บางครั้งการอธิบายเป็นคำพูดก็ช่วยได้ หากสุนัขแก่ของคุณพูดได้ ต่อไปนี้คือสิ่งบางอย่างที่สุนัขอาจบอกคุณได้
“ฉันมองไม่เห็นอีกต่อไป และฉันก็ไม่ได้ยินเช่นกัน”
หากคุณคิดว่าสุนัขของคุณเริ่มไม่สนใจคุณ คุณอาจพบว่ามันไม่ได้ยินที่คุณเรียก หรือไม่ก็มองไม่เห็นลูกบอลที่คุณโยนไปในที่ที่คุณคิดว่ามองเห็นได้ชัดเจน เจ้าของมักจะไม่สังเกตเห็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าสุนัขกำลังสูญเสียการมองเห็นหรือการได้ยิน จนกว่าจะสูญเสียการมองเห็นอย่างรุนแรง สัญญาณอย่างหนึ่งอาจดูเหมือนกำลังแสดงความก้าวร้าวในตอนแรก หากมีคนเข้ามาแตะต้องสุนัขโดยที่สุนัขไม่ทันสังเกตเห็น สุนัขอาจแสดงปฏิกิริยาตอบโต้ด้วยความตกใจ นี่อาจเป็นเพราะการสัมผัสทำให้เกิดความเจ็บปวดในบริเวณข้ออักเสบหรือบริเวณที่อ่อนไหว แต่เราจะพูดถึงเรื่องนี้ในอีกสักครู่
ในกรณีที่สูญเสียการได้ยิน วิธีหนึ่งที่คุณสามารถเตรียมพร้อมสำหรับการเปลี่ยนผ่านไปสู่ความหูหนวกอย่างราบรื่นคือการเริ่มฝึกสัญญาณมือตั้งแต่เนิ่นๆ เมื่อสุนัขของคุณรู้จักสัญญาณมือเป็นอย่างดี การที่มันไม่ได้ยินสิ่งที่คุณขอให้มันทำก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป และสุนัขหลายตัวที่มีปัญหาการได้ยินยังคงสามารถรับรู้การสั่นสะเทือนได้ ดังนั้น คุณจึงสามารถดึงความสนใจของสุนัขได้ด้วยการปรบมือ เคาะพื้นแข็ง หรือวิธีการอื่นๆ ในการสร้างเสียง
การสูญเสียการมองเห็นเป็นอีกปัญหาหนึ่งที่มีอาการไม่ชัดเจน หากสุนัขของคุณเริ่มเงอะงะมากขึ้น หาจานอาหารหรือน้ำไม่เจอ ไม่อยากเคลื่อนไหวมากนัก หรือตกใจง่าย การสูญเสียการมองเห็นอาจเป็นสาเหตุได้ หากสัตวแพทย์ของคุณระบุว่าการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนั้นเกิดจากการมองเห็นที่แย่ลง ก็มีแนวทางแก้ไขบางประการที่อาจช่วยสุนัขของคุณได้ ASPCA แนะนำให้กำจัดสิ่งของที่รกรุงรังบนพื้น ทำเครื่องหมายห้องต่างๆ ด้วยกลิ่นที่แตกต่างกันหรือใช้พรมที่มีพื้นผิวแตกต่างกันเพื่อให้สุนัขของคุณรู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องไหนโดยกลิ่นหรือการสัมผัส ปิดบริเวณอันตราย เช่น สระว่ายน้ำ และเก็บสิ่งของที่คุ้นเคย เช่น เฟอร์นิเจอร์ จานอาหารและน้ำ ไว้ในที่เดียวกัน
“ตอนนี้ฉันรู้สึกวิตกกังวลมากขึ้นนิดหน่อย”
สุนัขอายุมากมักจะจัดการกับความเครียดได้ยากกว่า สิ่งที่ไม่เคยเป็นปัญหามาก่อนอาจกลายเป็นปัญหาได้ เช่น ความวิตกกังวลจากการแยกจากเจ้าของ (ถึงขั้นวิตกกังวลในเวลากลางคืนเพราะคุณนอนหลับและไม่ตื่นตัวต่อพวกมัน) แขกที่มาเยือนบ้าน ปฏิสัมพันธ์กับสุนัขตัวใหม่ ความกลัวเสียงใหม่ๆ หรือเพียงแค่แสดงอาการหงุดหงิดหรือหงุดหงิดมากกว่าปกติ สุนัขบางตัวอาจเริ่มติดเจ้าของมากขึ้นในขณะที่สุนัขตัวอื่นอาจต้องการอยู่คนเดียวบ่อยขึ้น
แม้ว่าสาเหตุส่วนใหญ่อาจเกิดจากความรู้สึกที่อ่อนล้าและความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้น แต่สิ่งสำคัญคือต้องแยกแยะสาเหตุทางการแพทย์ออกจากความวิตกกังวล หากคุณสังเกตเห็นว่าสุนัขของคุณมีพฤติกรรมวิตกกังวลหรือก้าวร้าวมากขึ้น ให้พาไปพบสัตวแพทย์ทันทีเพื่อให้สุนัขของคุณได้รับการตรวจอย่างละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาทางการแพทย์ที่เป็นสาเหตุหลักของการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว
หากเป็นเพียงผลของอายุที่เพิ่มขึ้น คุณสามารถช่วยลดความวิตกกังวลของสุนัขได้โดยจัดพื้นที่ให้โล่ง เดินเล่นสั้นๆ บ่อยขึ้น หรือเล่นเกมหรือต่อจิ๊กซอว์อาหารเพื่อเพิ่มการกระตุ้นทางจิตใจ ปล่อยให้สุนัขมีพื้นที่มากขึ้นห่างจากคนแปลกหน้าหรือสิ่งเร้าเมื่ออยู่ในที่สาธารณะ รักษาตารางกิจวัตรประจำวันให้สม่ำเสมอเพื่อให้สุนัขรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในระหว่างวัน และฝึกแยกตัวต่อไปเมื่อคุณไม่อยู่ (หรือหลับ!) ที่สำคัญที่สุด คุณต้องอดทนให้มากที่สุด เนื่องจากสุนัขของคุณยังคงรับรู้ถึงอารมณ์ของคุณได้ และนั่นอาจทำให้สุนัขของคุณวิตกกังวลมากขึ้น
‘ตอนนี้ฉันรู้สึกหนาวง่ายขึ้นแล้ว’
สุนัขที่อายุมากชอบนอนบนเตียงที่อุ่นสบายนั้นมีเหตุผลอยู่ นั่นก็คือการควบคุมอุณหภูมิร่างกายไม่ใช่เรื่องง่าย สุนัขที่สามารถอยู่ข้างนอกได้ตลอดทั้งวันในวันที่อากาศหนาวเย็นอาจต้องใส่เสื้อกันหนาวเมื่อออกไปข้างนอก และควรอยู่แต่ในบ้านนานขึ้นอีกสักหน่อยโดยให้เตียงอยู่ใกล้กับเครื่องทำความร้อน การช่วยให้สุนัขของคุณรักษาอุณหภูมิร่างกายให้สูงขึ้นจะช่วยลดอาการตึงของข้อต่อและกล้ามเนื้อ และยังช่วยป้องกันโรคได้อีกด้วย เนื่องจากร่างกายของสุนัขจะไม่ได้จดจ่ออยู่กับการทำให้ร่างกายอบอุ่นเพียงอย่างเดียว ตรวจสอบอุณหภูมิของสิ่งแวดล้อมของสัตว์เลี้ยงของคุณอย่างใกล้ชิดและสังเกตอาการหนาวสั่นของสัตว์เลี้ยง หากสุนัขของคุณต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น มีเสื้อกันหนาวมากมายให้เลือกใช้เมื่อสุนัขของคุณอยู่ข้างนอก เมื่ออยู่ในบ้าน คุณสามารถช่วยได้โดยวางที่นอนของสุนัขไว้ใกล้กับแหล่งความร้อน หรือจัดหาแผ่นทำความร้อนที่สามารถเสียบปลั๊กเพื่อให้ความอบอุ่นอย่างสม่ำเสมอ อย่างไรก็ตาม คอยสังเกตว่าสุนัขของคุณไม่ได้รู้สึกอบอุ่นเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณใช้แผ่นทำความร้อนไฟฟ้า คอยสังเกตอย่างระมัดระวังว่าผ้าห่มนั้นอุ่น ไม่ใช่ร้อน
“ฉันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดีเหมือนแต่ก่อนเพราะข้อต่อของฉันเจ็บ”
โรคข้ออักเสบและอาการปวดข้อเป็นปัญหาทั่วไปของสุนัขสูงอายุ ไม่ว่าจะเป็นอาการบาดเจ็บเรื้อรังที่เริ่มกำเริบบ่อยขึ้นหรือโรคข้ออักเสบที่แย่ลงเรื่อยๆ อาการปวดข้ออาจทำให้เกิดปัญหาต่างๆ มากมายสำหรับสุนัขสูงอายุ ตั้งแต่การขึ้นรถหรือลงบันไดลำบากไปจนถึงการเคลื่อนไหวในอากาศหนาวเย็น เพื่อป้องกันปัญหาข้อให้นานที่สุด ควรให้สุนัขของคุณได้รับอาหารเสริมคอนดรอยตินและกลูโคซามีนตั้งแต่เนิ่นๆ แม้จะอายุเพียง 2 ปีก็ตาม
เมื่อเริ่มมีอาการปวดข้อ ยาแก้ปวดลดการอักเสบที่สัตวแพทย์สั่งให้ก็อาจช่วยได้ นอกจากนี้ คุณยังสามารถจัดเตรียมทางลาดในบริเวณที่สุนัขต้องขึ้นบันได พาสุนัขเดินเล่นสั้นๆ แต่บ่อยครั้งขึ้น เปิดโอกาสให้สุนัขว่ายน้ำหรือออกกำลังกายแบบอื่นๆ ที่ไม่ก่อให้เกิดแรงกระแทก จัดเตียงสำหรับกระดูกและชามอาหารและน้ำที่ยกสูงให้สุนัข หรือแม้แต่มาตรการง่ายๆ เช่น ไม่เรียกให้สุนัขมาหาคุณเมื่อสุนัขนอนลง เว้นแต่จะจำเป็น
‘ฉันอาจจะมีความอยากอาหารเท่าเดิม แต่ฉันไม่สามารถเผาผลาญแคลอรี่ได้เหมือนเมื่อก่อน’
โรคอ้วนเป็นปัญหาสุขภาพหลักอย่างหนึ่งของสุนัขสูงอายุ และอาจทำให้เกิดปัญหาสุขภาพอื่นๆ มากมาย ตั้งแต่อาการปวดข้อและหายใจลำบากไปจนถึงปัญหาหัวใจหรือตับ สาเหตุที่สุนัขสูงอายุมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคอ้วนนั้นไม่เพียงแต่เป็นเพราะระดับพลังงานและกิจกรรมลดลงเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะความต้องการแคลอรีโดยทั่วไปของสุนัขเปลี่ยนไปด้วย
เมื่อมนุษย์อายุมากขึ้น ระบบเผาผลาญของเราก็จะลดลง และเราจะต้องกินอาหารน้อยลงเพื่อรักษาน้ำหนักให้คงที่ เช่นเดียวกับสุนัข แม้ว่าสุนัขอาจหิวและอยากกินขนมเหมือนเคย แต่ร่างกายของสุนัขไม่ได้เผาผลาญแคลอรีเท่าเดิม ทำให้สุนัขมีน้ำหนักเพิ่มขึ้น คุณอาจพบว่าถึงเวลาแล้วที่จะต้องเปลี่ยนมากินอาหารสุนัขที่ออกแบบมาสำหรับสุนัขสูงอายุ ซึ่งมีแคลอรีน้อยกว่า มีไฟเบอร์และไขมันมากกว่า และมีอาหารเสริมทางโภชนาการมากกว่า คุณอาจพบว่าคุณต้องลดขนมที่คุณให้ในแต่ละวันลง
'บางครั้งฉันสับสนและอาจลืมกฎเกณฑ์เก่าๆ ของเราไปบ้าง'
การสูญเสียความสามารถในการรับรู้มักเกิดขึ้นกับสุนัขที่อายุมากขึ้น สุนัขอาจลืมสิ่งง่ายๆ เช่น วิธีเดินเลี่ยงสิ่งกีดขวาง หรือแม้แต่หลงทางในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย หรือจำคนที่รู้จักไม่ได้ สุนัขอาจทำภารกิจหรือเรียนรู้กลอุบายใหม่ๆ ได้ยากขึ้น นอกจากนี้ สุนัขอาจลืมพฤติกรรมที่คุ้นเคยมานาน เช่น การฝึกให้ขับถ่ายในบ้าน อุบัติเหตุในห้องน้ำอาจเกิดขึ้นบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หากสุนัขของคุณเริ่มทำตัวแปลกๆ หรือมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ให้พาสุนัขไปตรวจเพื่อให้แน่ใจถึงสาเหตุ ซึ่งอาจเกิดจากสาเหตุอื่นๆ มากกว่าแค่อายุที่เพิ่มขึ้น แต่หากเป็นเรื่องอายุที่เพิ่มขึ้น คุณสามารถช่วยสุนัขด้วยยาและอาหารเสริม รวมถึงอดทนกับสุนัขมากขึ้น และช่วยเหลือเมื่อสุนัขสับสนหรือหลงทาง
'ฉันต้องดูแลเรื่องการดูแลตัวเองเป็นพิเศษสักหน่อยในช่วงนี้'
สุนัขที่อายุมากขึ้นมักมีการเปลี่ยนแปลงของผิวหนัง ขน และแม้แต่เล็บ ผิวหนังของสุนัขอาจแห้งและขนหยาบขึ้น การเสริมน้ำมันมะพร้าวหรือน้ำมันปลาแซลมอนกับอาหารอาจช่วยแก้ปัญหาได้มาก แต่ผิวหนังของสุนัขก็อาจบางลงได้เช่นกัน ดังนั้นจึงอาจได้รับบาดเจ็บได้ง่ายขึ้น สิ่งสำคัญคือต้องดูแลเป็นพิเศษเมื่อสุนัขเล่นหรือเดินป่าเพื่อไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ ในขณะเดียวกัน เล็บของสุนัขอาจเปราะได้ สุนัขของคุณจะต้องตัดเล็บบ่อยขึ้น เนื่องจากสุนัขไม่ได้ตะไบเล็บขณะทำกิจกรรมต่างๆ ดังนั้นการดูแลเล็บเท้าจึงเป็นสิ่งสำคัญ
เนื่องจากสุนัขที่อายุมากขึ้นอาจไม่ค่อยอาบน้ำเองหรือแปรงขนเองได้ ดังนั้นคุณอาจต้องเพิ่มจำนวนครั้งในการแปรงขนและช่วยให้สุนัขสะอาดอยู่เสมอ ถือเป็นโอกาสดีในการสร้างสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกัน และยังเป็นโอกาสให้คุณตรวจสอบก้อนเนื้อ ตุ่ม หรืออาการปวดใหม่ๆ ที่สุนัขของคุณอาจมี ซึ่งอาจต้องได้รับการตรวจ
มีสิ่งอื่นๆ อีกมากมายที่ต้องคอยดูแลเมื่อสุนัขของคุณอายุมากขึ้น เช่น การดูแลช่องปากให้ดีเพื่อหลีกเลี่ยงโรคเหงือก อาหารที่ตอบสนองความต้องการทางโภชนาการเฉพาะตัวของสุนัข และการสังเกตปัญหาทั่วไปอื่นๆ ของวัยชรา เช่น โรคตับ เบาหวาน หรือการต่อสู้กับโรคต่างๆ ได้ยากขึ้น แม้ว่าการดูแลสุนัขเมื่ออายุมากขึ้นอาจดูเหมือนเป็นงานหนัก แต่การทุ่มเทให้กับสุนัขก็ให้ผลตอบแทนพิเศษในตัวของมันเอง เช่น การรู้ว่าคุณทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อสุนัขตัวโปรดที่พึ่งพาคุณมาตั้งแต่วันแรก
เวลาโพสต์ : 18 มี.ค. 2567